"Dat is de magie van kunst en de magie van theater: het heeft de kracht om een ??publiek, een individu, of massa te transformeren en hen een openbarende ervaring te geven die hun leven verandert, hun harten en hun geest opent en de manier waarop ze denken." - Brian Stokes Mitchell
Het theater dateert van eeuwen terug en is altijd een plaats geweest van artistieke expressie. Broadway musicals en toneelstukken zoals Angels in America, Death of Salesman, The Importance of Being Earnest, Hamilton, Hairspray en The Phantom of the Opera hebben de populaire cultuur beïnvloed en de 20e en 21e eeuw gevormd.
De geschriften van beroemde toneelschrijvers als William Shakespeare, Arthur Miller en Lillian Hellman worden nog steeds bestudeerd op de middelbare school en op universitair niveau.
Veel acteurs geven de voorkeur aan het theater in vergelijking met film en televisie, omdat ze avond na avond de mogelijkheid hebben om hun prestaties te verbeteren. Het theater eist een meer flamboyante uitvoering en is vriendelijker voor het onaantrekkelijke, overgewicht en ouder worden aangezien camera's meedogenloos zijn en wreed tegen elke tekortkoming van de acteur of actrice.
Hoewel veel toneelschrijvers en theateracteurs hun stempel hebben gedrukt op de podia van West End en Broadway, is er veel talent onder regisseurs en theaterbeoefenaars die revolutionaire methoden hebben ontwikkeld die nog steeds worden gebruikt.
Superprof gaat nu een van de meest invloedrijke mensen uit de theaterwereld onderzoeken. Wie kan dat zijn? Dames en heren, we hebben het over de enige echte Bertolt Brecht.
Wie is Bertolt Brecht? Wat Zijn de Technieken van de Brechtiaanse Methode?
"Brecht is de sleutelfiguur van onze tijd, en al het theaterwerk van vandaag begint of keert terug naar zijn uitspraken en prestaties." - Peter Brooke
Bertolt Brecht werd geboren in Duitsland in 1898 en stierf op 58-jarige leeftijd in 1956 in de stad Berlijn, Oost-Duitsland. Hij is vooral bekend om zijn literaire werken, poëzie, als toneelschrijver en theoreticus van het episch theater en de Brechtiaanse acteermethode. Hij woonde in München tijdens de Weimarrepubliek en vervolgens tijdens nazi-Duitsland vluchtte hij om ballingschap te zoeken, eerst in Scandinavië en vervolgens in de Verenigde Staten.
Enkele van Brechts beroemdste toneelstukken zijn Mutter Courage und ihre Kinder, Leben des Galileis en Der gute Mensch von Sezuan.
De thema's van zijn vroege toneelstukken werden vaak beïnvloed door zijn Marxistische gedachten en waren extreem politieke ideeën over het Marxisme. Brecht wilde niet dat zijn publiek ging zitten en opging in het verhaal van het stuk; hij geloofde dat het het beste zou zijn voor zijn publiek om meningen te hebben. Om de betrokkenheid van het publiek te bereiken, bracht hij thema's naar voren die ironisch, provocerend en interesse in gang zetten.
Het is belangrijk op te merken dat de werken van Brecht het meest bekend waren na de Tweede Wereldoorlog in de jaren vijftig, zestig en zeventig. Hoewel zijn theaterwerken na deze decennia in populariteit vervaagden, is Brechts invloed nog steeds aanwezig in vele theaters over de hele wereld. Hij staat algemeen bekend als de man die het gezicht van het hedendaagse theater heeft veranderd.
Brechts doel was om objectief te blijven en voor acteurs om emotieloos te blijven, zodat het publiek rationele politieke beslissingen kon nemen na het observeren van zijn werken op het podium.
Enkele van de meest bekende Brechtiaanse technieken zijn de volgende:
- Vertelling: Brecht gebruikte graag verhalen om het publiek eraan te herinneren dat ze naar een verhaal keken en niet naar realisme. De verteller vertelde de menigte vaak wat er ging gebeuren voordat het gebeurde, zodat het publiek niet zo emotioneel zou zijn;
- Acteurs die uit hun personage komen: tijdens momenten van verhoogd drama kwamen acteurs uit hun personage om de toeschouwer eraan te herinneren dat ze naar een fictief toneelstuk keken;
- Het doorbreken van de vierde muur: Brechts toneelstukken omvatten het doorbreken van de muur tussen het publiek en de acteurs. Het doorbreken van de vierde muur kon worden bereikt door acteurs het publiek rechtstreeks te laten aanspreken met een toespraak, opmerking of vraag;
- Gebruik van zang en muziek: liedjes zouden op de achtergrond worden gespeeld om de menigte eraan te herinneren dat ze niet naar het echte leven keken.
Alle eerdergenoemde technieken kunnen momenteel worden waargenomen tijdens het kijken naar de toneelstukken van andere theaterregisseurs of toneelschrijvers over de hele wereld.
Kenmerken van de Brechtiaanse Acteermethode
De kenmerken van acteurs in een toneelstuk van Brecht zijn zeer duidelijk en gemakkelijk te herkennen. De stijl van acteren die wordt gebruikt in producties die door Brecht en Brecht zijn beïnvloed, is als volgt:
- Verfremdungseffekt: wanneer vertaald naar het Nederlands staat het bekend als het afstands- of vervreemdingseffect. Hoewel niet uitgevonden door Brecht, werd het verfremdungseffekt beroemd gemaakt door Brecht en is het een van de essentiële kenmerken van het Episch Theater. Dit afstandseffect wordt bereikt door de acteurs meerdere personages in hetzelfde toneelstuk te laten spelen. De herschikking van de set is bedoeld om het publiek volledig te kunnen zien en de ‘vierde muur’ te doorbreken door rechtstreeks tot het publiek te spreken. Het vervreemdende acteereffect kan worden ervaren in elk door Brecht beïnvloed toneelstuk en kan op verschillende manieren worden uitgevoerd tijdens een repetitie of uitvoeringen. De acteur moet er altijd aan denken om zich van het personage af te scheiden en de rol te behandelen als een afzonderlijk wezen dat op zichzelf moet groeien;
- Gestus: een door Brecht uitgevonden woord dat de definitie heeft van het nabootsen van sociale relaties door middel van specifieke bewegingskeuzes. Het is de combinatie van een gebaar en een sociale betekenis in dezelfde actie. Deze gebaren worden meestal voor het publiek gespeeld, zodat ze het grotere geheel van een specifieke situatie kunnen ervaren. In het geval van Brecht waren gebaren van acteurs bijna altijd politiek. Een van de bekendste voorbeelden van Gestus die wordt gebruikt, is uit Brechts toneelstuk Mutter Courage und ihre Kinder. In een bepaalde scène drukt Mutter Courage haar emotionele beroering uit, niet door woorden maar door een stille schreeuw te uiten. De combinatie van deze actie en de sociale betekenis ervan maken het een perfect voorbeeld van Gestus.
Door de acteertechnieken van Verfremdungseffekt en Gestus grondig te begrijpen, kan iedereen de verschillen tussen de acteertheorieën van Brecht en Stanislavski correct identificeren. Brecht benaderde de emoties van een personage van buitenaf, terwijl Stanislavski de aandacht van de acteur op het psychologische richtte.
De acteermethoden van Brecht zijn ontwikkeld om de gedachten en emoties van een acteur te scheiden van het personage dat ze uitbeelden. Commentaar geven op de actie van een personage bleek erg nuttig te zijn om de gebreken van het personage te laten zien.
Episch Theater
Een theatergenre dat halverwege de 20e eeuw tot stand werd gebracht was bedoeld om in te spelen op het politieke, sociale en economische klimaat van de wereld. Het epische theatergenre, of dialectisch theater, was zeer politiek en had tot doel het publiek te dwingen introspectief na te denken over de specifieke momenten die zich op het podium afspeelden en waarom ze op die manier plaatsvonden.
Het is belangrijk op te merken dat het Episch theater heel anders is dan het Dramatisch theater. Dramatisch theater heeft als doel om te entertainen, heeft een plot of een verhaallijn die het publiek kan volgen en lost uiteindelijk alle problemen op. Episch theater is heel anders omdat het objectief is, geen empathie heeft en de scènes in toneelstukken episodisch zijn, wat betekent dat ze in stukjes worden opgedeeld in plaats van langzaam spanning op te bouwen.
Episch theater heeft een fragmentarisch verhaal en springt vaak door de tijd die niet in chronologische volgorde staat. Episch theater toont ook een argument en drukt een duidelijk politiek statement uit.
Zonder gehecht te raken aan de personages en het verhaal, wat gebruikelijk is in dramatisch theater, kan het publiek sociale problemen herkennen en hun eigen echte meningen creëren die niet bezoedeld zijn met emotie.
Beroemde beoefenaars van het Episch theater zijn onder meer Bertolt Brecht als de belangrijkste vertegenwoordiger, Vsevolod Meyerhold, Vladimir Majakovski en Erwin Piscator.
Kunstenaars Beïnvloed door de Theatertechnieken van Brecht
Brechts toneelstukken zijn vandaag de dag nog steeds beroemd en hebben veel toneelschrijvers en filmmakers beïnvloed. Zelfs na meer dan 60 jaar sinds zijn dood kan het talent van Brecht niet worden overschat. Hij is de vader van episch theater en zijn toneelstukken zijn vele malen nieuw leven ingeblazen door verschillende toneelgezelschappen over de hele wereld.
Brecht wilde dat kunst realistisch was en wilde actuele kwesties aanpakken terwijl hij trouw bleef aan zijn idealen. Hij zou dolblij zijn te ontdekken dat veel gedurfde kunstenaars in de film- en theaterwereld zijn voetsporen hebben gevolgd.
De volgende lijst toont beroemde kunstenaars die de technieken van Brecht op het witte doek hebben toegepast en een esthetisch spektakel hebben gecreëerd:
- Lars Von Trier: in zijn film Dogville met Nicole Kidman, Lauren Bacall en Paul Bettany in de hoofdrol verwijst Von Trier opnieuw naar het toneelstuk Die Dreigroschenoper (Driestuiversopera) van Brecht door het wraaklied Seeräuber Jenny als inspiratie voor zijn film uit 2003 te gebruiken. Grace, gespeeld door Nicole Kidman, verstopt zich voor de wet in de stad Dogville. Na een tijdje ontdekt ze dat de stedelingen haar niet mogen en ze beginnen vijandig te worden tegenover haar karakter. De primaire Brechtiaanse concepten die worden waargenomen zijn de theatrale afstandselementen, de indeling van hoofdstukken met namen en het feit dat Von Trier aan het publiek uitlegt hoe de film zal eindigen. Lars Von Trier is inderdaad avant-garde en een liefhebber van Brechtiaanse technieken,
- Jean Luc Goddard is door de meeste critici algemeen beschouwd als een van de filmregisseurs die de Brechtiaanse technieken het vaakst in zijn films gebruikte. Godard maakte het voor filmbezoekers mogelijk om het feit te negeren dat ze een film aan het kijken waren, aangezien de acteurs die rechtstreeks tot het publiek spraken, de muziek op de verkeerde plaatsen werd afgespeeld en er willekeurige eindes waren. Alle eerdergenoemde elementen zijn iconische Brecht technieken. Alle films van Goddard demonstreerden Brecht technieken, maar de film Pierre Le Fou uit 1965 is waar het Verfremdungseffekt het meest aanwezig is.
Het valt niet te ontkennen dat Brecht een echte kunstenaar en intellectueel was die een revolutie teweegbracht in het twintigste-eeuwse theater. Zijn technieken zullen nog generaties lang worden gebruikt door theaterexperts en filmliefhebbers over de hele wereld.
Als aspirant acteur of actrice is het belangrijk om een ??basiskennis te hebben van de verschillende acteermethoden die worden gebruikt door degenen in de podiumkunsten, zoals de gratie en complexiteit van Klassiek acteren, de eeuwige effectiviteit van Stanislavski's Systeem, de controversiële methode, de realistische en waarheidsgetrouwe Meisner techniek en de no-nonsense manieren van Praktische Esthetiek.
Vond je dit artikel leuk? Laat een beoordeling achter!
Laden...
