Tegenwoordig, met Blu-Ray discs en high definition televisies, en vooral als je thuisbioscoop is uitgerust met surround sound, zegt niets dat je niet in het comfort van je eigen huis kunt genieten van je favoriete Broadway-producties alsof je in de beste theaterstoelen zit.
Zelfs voordat dergelijke technologische hoogstandjes van je huis een theater maakten, werden musicals verwerkt tot films die in bioscopen werden vertoond, althans totdat laserdiscs en videocassettes hun intrede deden.
Herinner je je Singin' In The Rain? Fiddler on the Roof? Beide waren Broadway musicals voordat ze filmische hits werden. Als ik een rijk man was...
Ja, rijkdom speelde een rol op Broadway en in de Londense West End theaters.
Het werd lang voor waar gehouden dat alleen de rijken voor dergelijk amusement konden betalen; musicals uit de jaren '40 en '50 werden dan ook zorgvuldig gepland om de midden- en hogere klasse aan te spreken. Hetzelfde geldt vandaag de dag.
Uit een studie uit 2013 blijkt dat rijkere en hoger opgeleide mensen jazzmuziek en muziektheater verkiezen boven countrymuziek, heavy metal en rap. Zou de toegang tot zulke "rijke" muziek al die tijd de belemmering zijn geweest voor de gewone maatschappij om van zulke schatten te genieten?
Het verfilmen van de grootste musicals was de perfecte manier om het speelveld gelijk te trekken.
In plaats van met een Tony Award bekroonde shows die alleen in de cultuurcentra van de grote steden draaien, kunnen verhalen op muziek nu elk deel van het land bereiken, eerst in bioscopen en daarna bij mensen thuis.
Superprof kijkt nu naar enkele van de grootste titels ooit op het toneel die hun weg vonden naar de bioscoop... en/of televisie.
De Gouden Eeuw van het Muziektheater
Voordat we de glorieuze periode van musicals uit de jaren '40 tot '60 gaan verkennen - wat bekend staat als de Gouden Eeuw (van Broadway, typisch), even een paar feiten.
- Muziek maakt al deel uit van het theater zolang er theaters bestaan.
- Opera's en operettes zijn muzikale shows, maar verschillen in verschillende opzichten van musicals
- Muziektheater zoals wij dat kennen bestaat al sinds het midden van de vorige eeuw.
- Bepaalde elementen zijn voortgekomen uit het genie van Gilbert en Sullivan in Groot-Brittannië en van Harrigan en Hart in de VS.
- In het Verenigd Koninkrijk gingen Edwardiaanse muzikale komedies verder waar Gilbert en Sullivan ophielden.
- Tijdens de Eerste Wereldoorlog nam het New Yorkse Broadway theater het voortouw in de musicalproductie.
Rond die tijd werd New York City het musical-centrum van het westelijk halfrond en is dat sindsdien gebleven.
Daarom verwijst de Gouden Eeuw van Musicals meestal naar shows die op dat illustere podium stonden, maar ook buiten Broadway, het Lincoln Center en andere huizen in het New Yorkse theaterdistrict.
Dat tijdperk viel toevallig samen met nieuwe technologieën in de filmindustrie.
Na enkele stops en starts, vervingen 'de talkies', zoals geluidsfilm werd genoemd, de stille film, waardoor het medium werd opengesteld voor meer expressieve presentaties met zang. In filmtermen: in de jaren veertig was de weg vrij voor uitbundige musicals.
Een musical die je wellicht kent is The Wizard of Oz. Hij werd verfilmd in 1939, maar pas toen hij 10 jaar later opnieuw werd uitgebracht, werd hij een hit. Zo lang duurde het voordat de Amerikaanse musical aansloeg bij het bioscooppubliek.
Een andere film uit die tijd die zeer populair was bij het Amerikaanse publiek is Oklahoma! - die het schrijversteam van Rodgers en Hammerstein in de voorhoede van de muzikale filmgolf plaatste.
Hun volgende twee grote titels, State Fair en Meet Me in Saint Louis, kunnen uit hetzelfde hout gesneden worden, maar hun latere bijdragen - Cinderella en The Sound of Music - vestigden hun nalatenschap als één van de grootste muziektheaterauteurs.
Ze zijn zo succesvol dat hun werk maar liefst 34 Tony Awards en 15 Academy Awards heeft opgeleverd!
Voetnoot: natuurlijk waren er vóór dit tijdperk van Broadway-musicals veel shows, waaronder Show Boat en No, No Nanette. Van beide werden films gemaakt, net als van vele andere die liepen vóór de opkomst van de filmstudio's als belangrijkste amusementsfabriek.
Nu een theaterquizvraag: wat zijn boekenmusicals?
Andrew Lloyd Webber
Terwijl Irving Berlin, Lerner en Loewe en het eerdergenoemde songwritersduo Rodgers en Hammerstein het muziektheater in de VS revolutionair veranderden, zette het werk van onze Andrew Lloyd Webber de podia in heel West-Londen in brand (niet letterlijk natuurlijk).
Hij was nog een tiener toen hij werd voorgesteld aan zijn oude medewerker, Tim Rice. Hun eerste werk was The Likes of Us, een musical over een filantroop die tehuizen opende voor arme kinderen.
Hoewel de show tegenwoordig goed wordt ontvangen, konden ze in 1965 geen geldschieters vinden - sponsors die hen zouden helpen de show op te voeren. Onverschrokken gingen ze verder met andere projecten.
Ze genoten enig commercieel succes met andere samenwerkingen, maar pas met Jesus Christ Superstar werd het duo een begrip.
De gelijknamige film uit 1973 was meer een film in de ware zin van het woord - opgenomen op locatie in Israël, maar de bijgewerkte videorelease uit 2000 leek meer op de toneelvoorstelling. Natuurlijk bevatten beide versies de fantastische muziek.
En de hits gaan door...
Cats was niets anders dan een fenomeen op het toneel, brak wereldwijd de kassa's en brak records voor de langste looptijd van een toneelvoorstelling.
De filmversie werd direct op video uitgebracht in 1998, bijna 20 jaar na het debuut in het New London Theatre.
De reeks hits zorgde ervoor dat sommige theaterliefhebbers zeiden dat Baron Lloyd Webber de meester is van de conceptmusical, maar het was Cats dat het tijdperk van de megamusical inluidde.
Van alle muziek en shows waaraan Lloyd Webber heeft bijgedragen, is er misschien geen enkele bekender dan The Phantom of the Opera. Zoals zoveel van zijn andere shows heeft dit verhaal zijn wortels in de literatuur; een Franse roman van Gaston Leroux.
Nogmaals, er zat bijna 20 jaar tussen het toneeldebuut van The Phantom in Her Majesty's Theatre in West End en de release van de film.
Sommigen zijn geneigd Broadway shows te beschouwen als het alfa en omega van het muziektheater. Het is duidelijk dat degenen die dat denken het theatrale genie van Andrew Lloyd Webber uit Groot-Brittannië over het hoofd zien!
Doe mee aan de discussie: zijn jukebox musicals theatergoud of een luie sluiproute?
Disney Musicals
Wanneer men zegt dat men tickets gaat kopen om de nieuwste muzikale komedie te zien, is een Disney film niet bepaald wat in je opkomt.
In feite is Disney al bezig met de musical sinds het begin van het genre; hun allereerste tekenfilm was Sneeuwwitje en de zeven dwergen.
Je herinnert je toch zeker wel deuntjes als Whistle While You Work en Hi-Ho, Hi-Ho?
Omdat het geanimeerde werken zijn, hebben mensen de neiging ze te categoriseren als kindervermaak, wat ze ook zijn, maar als je erover nadenkt, zijn veel Disneyfilms musicals.
Neem bijvoorbeeld The Lion King. Het is Disney's 32ste volledige animatiefilm. Memorabel en suggestief, het zet de traditie van die studio voort om muziek te verweven in een boeiende verhaallijn.
Niet alle output van Disney Studios uit die tijd was geanimeerd. Denk aan Mary Poppins en Beauty and the Beast - een verhaal dat ze blijkbaar zo goed vonden dat ze er zowel een geanimeerde als een live-action versie van maakten.
Omdat zoveel Disney liedjes mainstream pophits worden (Let it Go, iemand?), zou je geneigd zijn te denken dat veel van hun muzikale films gecategoriseerd moeten worden als pop/rock musicals... dat zou niet juist zijn!
Filmmusicals Vandaag de Dag
Als, zoals aan het begin van dit artikel vermeld, het doel van filmmusicals was om het genre bij het grote publiek bekend te maken, dan is dat zeker gelukt.
Iedereen die 'Go The Distance' (Hercules, 1997) zingt als hij inspiratie nodig heeft of Hakuna Matata als hij gelukkig is, getuigt onbewust van de alomtegenwoordigheid van de Broadway-musical.
Over Broadway theaters gesproken...
De laatste tijd zien we een omkering in de volgorde waarin shows worden opgevoerd en geproduceerd. In plaats van dat een nieuwe musical succes heeft op het toneel en vervolgens wordt verfilmd, krijgt het bioscooppubliek als eerste nieuwe musicals te zien. Fans van de radio worden tegelijkertijd getrakteerd op hits uit de film.
En vervolgens spelen de muziek en de teksten zich af op het toneel, meestal voor een beperkter publiek dan de film. We hebben het hier niet alleen over Disney-films; het gaat om veel verschillende soorten musicals.
Denk bijvoorbeeld aan de Hollywoodfilm La La Land uit 2016... maar het is duidelijk dat Disney het voortouw neemt. De Lion King podiumshow was een sensatie en Frozen kreeg lovende kritieken.
De ironie is dat, terwijl sommigen niet dood gevonden willen worden bij het bijwonen van een Disney filmpremière, terwijl het Broadway debuut van Frozen juist een echt evenement is.
Misschien zullen alleen filmmusicals overleven, en misschien is dat maar goed ook. Je hoeft niet te wachten tot er een Fair Lady revival door het land toert; ga gewoon naar de dichtstbijzijnde videotheek - of, nog beter, stream het via de digitale service van je voorkeur.
Nu, je muziektheater vragen beantwoord: wat is een revue musical?
Vond je dit artikel leuk? Laat een beoordeling achter!
Laden...
